de eerste week

Hey allemaal,
wat een week zeg... om daar maar even mee te beginnen!
Lise en ik kwamen dinsdag ochtend aan, we hebben een uur voor de douane gestaan en toen bleek ik voor niets zenuwachtig geweest te zijn want zoals ik al schreef was mijn boete niet bekend bij de autoriteiten.. ook goed, als ik er later maar geen problemen mee krijg...
Daarna zou William (oude dansleraar van het weeshuis) ons ophalen, maar die konden we nergens vinden... beetje jammer.
Dus eindigde Lise en ik in een taxi naar het formule 1 hotel in de wijk Paraiso, wat paradijs betekent, dus dat leek ons ene goed plan haha
de rest van de dag hebben we eigenlijk vrijwel niks gedaan...
Woensdag was een dag van rustig aan doen, wat uitslapen, ontbijten en naar Rodoviario Tiete gaan om uit te zoeken welke bussen we nodig hadden deze week en om daar dan vast kaartjes voor te kopen. Volgens mij lagen we om 20.00 al weer te slapen, nadat we heerlijk bij Fogo de Chau waren wezen eten. Dit is en blijft echt het beste restaurant van heel Sao Paolo! Lise heeft er erg van genoten en stond echt versteld van het aantal personeel tegenover het aantal gasten...
donderdag redelijk op tijd eruit (7.00 geloof ik) om de metro richting Els van Swaaij te pakken. Bij haar heb ik 3 jaar gelden 3 maanden gewoond toen ik in haar creche aan het werk was. Het was voor mij echt geweldig om haar weer te zien. We zijn op de creche geweest, waar veel nieuw personeel was maar de meeste mensen kende mij nog wel en anders haden ze al over me gehoord of over Liduine (heeel raar haha). Daarna zijn we nog naar een klein dorpje geweest waar Els haar post op ging halen en daarna door naar Embu. (ja Astrid, pap en mam moeten dit zeker kennen van de geweldige kleine huisjes en de artistieke winkeltjes). Helaas As ik kon geen mooie riem voor je vinden, want ik wil de mijne over 6 maanden toch echt terug! hahaha
Toen we terug naar de metro reden begon het toch te gieten, nou is het hier elke dag al flink aan het regenen, maar echt gieten hadden Lise en ik nog niet meegemaakt van dichtbij... Het maakt eniet uit hoelang we wachtte, nat werden we toch. Dus zie het voor je, ik in een kort broekje met een shirt op slippers en lise met een kort rokje en een shirt op slippers, rennend onder 1 klein parapluutje door de plassen die zo groot waren dat eromheen lopen geen nut meer had. Dit moet echt een gezicht geweest zijn zeg... Het voordeel van deze dag was wel dat ik zo gesloopt was dat ik om 21.00 nock out was.
Vandaag moesten we dan ook alweer vroeg op (6.00 dit keer) want we zouden naar Oscar en zijnw eeshuis gaan. Hier had ik ook echt erg veel zin in!!ze hadden ons verteld dat de rit 4 uur zou duren, dit bleek maar 1,5 te zijn dus we waren er op tijd. blijkt het alleen nog steeds schoolvakantie te zijn, dus geen bus die de berg naar het weeshuis op rijdt. Wat betekende dat we weer eens in een taxi eindigde. Maar het was het dubbel en dwars waard. Als van ouds liep ik er rond en veel herinneringen kwamen boven. De nieuwe vrijwilligers waren erg aardig en liepen vrolijk mee alle kanten op. 1 van hen had voor ze ging op internet gezocht naar verhalen over Recanto Sao Fransisco (het weeshuis) en kwam op mijn website uit. Ze herkende me gelijk en vroeg van alles over wat ik allemaal geschreven had. Ze had er veel van herkent in haar eerste dagen daar. Pai Leo heb ik helaas maar 5 minuten gezien, hij probeerde Lise en mij over te halen om te blijven slapen zodat we een cerveja konden drinken samen (bier), maar Lise en ik moeten morge om 12.00 uitgecheckt zijn uit het hotel, dus dat zat er echt niet in. Dus nu ga ik hem maar via de mail lastig vallen haha. Met Oscar en iemand van de klm nog lang zitten praten over de kinderen en hun problemen en mogelijkheden, dit was echt prachtig. Oscar zijn gezocht toen ik vertelde dat ik social work ben gaan studeren was echt goud waard!!! Zeker omdat het natuurlijk voor een groot deel aan hem te danken is haha. Het was weer een dag om niet te vergeten en vor ik naar huis vlieg ga ik zeker weer langs, misschien wel wat langer tot Sietske er is en we samen gaan reizen. (voor degene die dat niet weten, Sietske was een vrijwilligster in het weeshuis tegelijkertijd met mij en na mijn stage gaan we samen op pad)
Nu ben ik weer eens gesloopt, misschien een jetlag, misschien het weer, maar hoogst waarschijnlijk ook de pillen... ik slaap in ieder geval goed en veel! (owjah en oma, Oscar zei dat ik er erg goed uit zag haha! Misschien omdat ik 3 jaar ouder ben, maar misschien rust ik nu wat meer dan vorige week.. maar het gaat dus weer goed!)
Morge laten Lise en ik onze bagage in het hotel wegzetten en gaan we... iets.. doen hahaha.. misschien naar het park of lekekr een manicure ergens zoeken. Maar daarna gaan we om 22.45 de bus in richting Florianopolis. Dit is een busrit van 11 a 12 uur, dus zondag ochtend zie ik Lido en de kids weer! (hopelijk Robert ook nog even, maar die vertrekt dan ook.. dus wie weer).
Voor degene die zich nog zorgen maken om mijn been, daar zit nog geen vooruitgang in, maar ook geen achteruitgang. Dus dat is goed denk ik... Ik krijg wel irritaties van de pleister, maar ja wie zou dat niet hebben haha...
ehhhm, ja dat was het denk ik wel weer...
ik heb nog geen enkele foto gemaakt, dat laat ik aan lise over haha, dus daar moeten jullie echt een tijd op wachten!
Veel liefs allemaal!!! Blijven lezen! en tot mails
beijo e abraco Ilse